3e nieuwsbrief Sierra Leone
Door: Henk en Irene
Blijf op de hoogte en volg Henk
28 December 2019 | Sierra Leone, Lokomasama
Lieve familie en vrienden,
De 3e en laatste nieuwsbrief vanuit Sierra Leone. De laatste dagen in Sierra Leone zijn aangebroken.
Dit is een land van grote contrasten. Gisteren liepen we in een steegje en zagen we een prachtige Dodge staan met daarnaast een verroest autowrak. Kleurige en goed geklede vrouwen en mannen passeren bedelaars en dan schuift er iemand zonder benen langs je over de vieze straat. Goed onderhouden gebouwen aan weerszijden geflankeerd door onderkomens bestaande uit plastic zakken en verroest golfplaat. Vieze stinkende vuilnisbelten waar zwarte rook uit opstijgt liggen langs een goed geasfalteerde weg. Je zintuigen worden voortdurend geprikkeld. Een rit in een KeeKeeh (spreek uit: KèKè) (TukTuk) is een belevenis op zich.
De kinderen hebben genoten van het Kerstfeest. Haja had alles van tevoren goed geregeld. De kinderen kregen een extra maaltijd en wat snoep zoals popcorn en nootjes. De kleinste kinderen lieten vol vertrouwen hun blote volgegeten buikjes aan ons zien. En in de avond was er muziek. Muziek en dansen is één van de belangrijkste ingrediënten voor een geslaagd feest hier in Sierra Leone. Zodra er ergens muziek is begint men te heupwiegen op een manier waarop wij acuut een hernia op zouden lopen. Van het uitpakken van de cadeautjes hebben we een filmpje gemaakt. Dansende, lachende en schreeuwende kinderen die direct zich gingen uitleven met o.a. de autootjes, de muziekinstrumentjes (blokfluit en keyboard) en gekleurde haarstukjes om in het haar te vlechten. De meisjes zijn hier gek op. De dag ervoor hadden we al het volleybalnet geplaatst op het terrein tussen boomstammetjes die uit het bos waren gehaald. Er wordt druk gebruik van gemaakt.
We kijken terug op een tijd waarin veel is bereikt maar zijn ons er ook van bewust dat er nog heel veel moet gebeuren. Om daar een beetje een beeld van te krijgen lezen jullie hieronder.
De leefsituatie van de kinderen is schrijnend. Er is een tekort aan voldoende en gevarieerd voedsel. Om goed zicht te krijgen op de minimale benodigde kosten worden nu de aankopen en prijzen genoteerd en krijgen we maandelijks daarvan bericht. Met eten alleen kom je er niet. Er zijn medicijnen nodig (1 doosje paracetamol kost hier evenveel als in Nederland). Dagelijks is er wel een koortsig kind. En als een paracetamol niet helpt is er een dokter nodig. En alles kost geld, geld, geld. Gelukkig zijn er nog geen ernstige zaken gebeurd zoals gebroken ledematen. Wel ontstoken ogen (hiervoor hadden we gelukkig medicijnen bij ons) en schurft, wat gemakkelijk te verhelpen is, maar het benodigde middel krijg je niet gratis. Er zijn lepels nodig zodat de kinderen niet meer met hun handen hoeven te eten en een eigen bordje zodat er zicht op komt wie welke hoeveelheid naar binnen krijgt. Bij het volleybalnet ophangen was er extra touw nodig en een schaar om het touw af te knippen. Gelukkig had een van ons dat meegenomen want zulke zaken zijn er niet in het weeshuis. Er zijn nu weer tandenborstels maar ook is er tandpasta nodig. Er is kookgerei nodig. De huidige potten zijn bijna niet meer te gebruiken. In de weinige lakens zitten scheuren. Als het regenseizoen eraan komt begin april dan stroomt het water naar binnen in het huis waar de jongens slapen. Het dak repareren is prioriteit nummer 2, naast het voedsel. Ook heeft geen van de kinderen regenkleding of regenlaarsjes en lopen ze met hun slippertjes door de modder naar school als het regent en komen drijfnat aan. In de seizoenen dat het wat koeler wordt zijn er geen extra lakens of dekens om warm te blijven. Van een pyjama heeft nog niemand gehoord. Er wordt geslapen in de kleding die na schooltijd wordt gedragen. Ongelooflijk dat de kinderen nog zoveel levensvreugde en blijdschap kunnen tonen. Maar ze zijn zich ook heel goed van bewust dat ze geen ouders meer hebben. Toen de kinderen ons beter leerden kennen kwamen ook de verhalen over het gemis van hen naar boven. Bij de meeste vrijwilligers is een gebrek aan scholing en het is hard nodig dat zij leren hoe zij de wezen emotioneel beter kunnen begeleiden. Dat zou al kunnen door met workshops op de compound te beginnen, wat natuurlijk niet gratis is.
We zijn heel blij dat we een competente geschoolde man hebben gevonden. Hij wil voorlopig vrijwillig de zaken die we hebben opgezet om de leefsituatie te verbeteren blijven monitoren met ons. Samuel, onze begeleider hier,hebben we geleerd hoe je dossiers aanlegt van elk kind. Hiermee wordt o.a. duidelijker wat de competenties van elk kind zijn, hoe vaak hij/zij ziek is etc.
We hebben bereikt dat in gang is gezet dat het weeshuis een erkend weeshuis wordt, dus gezien en gehoord kan worden door andere officiële instanties in Sierra Leone. Achteraf blijkt dit toch niet helemaal gratis. Welfare wil ons wel gratis helpen om aan de benodigde formulieren te komen en deze digitaal door te sturen voor ondertekening. Die formulieren komen van verschillende instanties en kosten geld. Daar valt niet onderuit te komen. Totale kosten € 300. Het 1e formulier (€ 50) is al door ons aangeschaft en Haja brengt het volgende week naar Welfare.
Om een beeld te krijgen van de kosten het volgende:
De huur van de compound kost € 360 per maand. Er wordt door de vaste donateurs € 810 per maand bijeen gebracht, wat dus inhoud dat er € 450 over blijft voor eten en overige benodigdheden zoals o.a. zeep, wasmiddel en medicijnen (van dit laatste hebben we een kleine voorraad aan kunnen leggen). We hebben de prijzen van het voedsel en de huur gecontroleerd. Er blijken zoals uit bovenstaande valt te begrijpen wat openstaande schulden te zijn, waar we een gedeelte van hebben kunnen aflossen. Volgens onze berekening zou een vast bedrag van € 1200 per maand een mooi basisbedrag zijn om de gewone kosten te dekken. De kosten om de vrijwilligers een kleine vergoeding per maand te geven en de reparatie van het dak zijn hier niet bij inbegrepen.
Lieve lezers, jullie zullen de bui waarschijnlijk al hebben zien hangen. Wie wil er donateur worden. Ongeveer 150 mensen lezen deze nieuwsbrief. € 5 per maand doneren zou al veel problemen kunnen oplossen. Elk ander bedrag is ook welkom, al is het € 2. En een eenmalig bedrag voor reparatie van het dak is ook meer dan welkom. We schrijven dit met enige schroom op en hopen dat niemand zich onder druk gezet voelt.
We hebben veel bewondering voor Haja gekregen zoals zij met eigen middelen en inzet het weeshuis al enkele jaren draaiende weet te houden en zijn ervan overtuigt geraakt dat elke gedoneerde euro gebruikt wordt om de wezen een beter bestaan te geven.
Tot slot wensen wij jullie een fijne Jaarwisseling toe en alle goeds in 2020.
Tot ziens en vele groeten aan allemaal.
Irene en Henk
St. Veilige Toekomst Weeskinderen (ANBI RSIN 8576 85 831)
Rekeningnummer: NL54 TRIO 0338 6580 76
De 3e en laatste nieuwsbrief vanuit Sierra Leone. De laatste dagen in Sierra Leone zijn aangebroken.
Dit is een land van grote contrasten. Gisteren liepen we in een steegje en zagen we een prachtige Dodge staan met daarnaast een verroest autowrak. Kleurige en goed geklede vrouwen en mannen passeren bedelaars en dan schuift er iemand zonder benen langs je over de vieze straat. Goed onderhouden gebouwen aan weerszijden geflankeerd door onderkomens bestaande uit plastic zakken en verroest golfplaat. Vieze stinkende vuilnisbelten waar zwarte rook uit opstijgt liggen langs een goed geasfalteerde weg. Je zintuigen worden voortdurend geprikkeld. Een rit in een KeeKeeh (spreek uit: KèKè) (TukTuk) is een belevenis op zich.
De kinderen hebben genoten van het Kerstfeest. Haja had alles van tevoren goed geregeld. De kinderen kregen een extra maaltijd en wat snoep zoals popcorn en nootjes. De kleinste kinderen lieten vol vertrouwen hun blote volgegeten buikjes aan ons zien. En in de avond was er muziek. Muziek en dansen is één van de belangrijkste ingrediënten voor een geslaagd feest hier in Sierra Leone. Zodra er ergens muziek is begint men te heupwiegen op een manier waarop wij acuut een hernia op zouden lopen. Van het uitpakken van de cadeautjes hebben we een filmpje gemaakt. Dansende, lachende en schreeuwende kinderen die direct zich gingen uitleven met o.a. de autootjes, de muziekinstrumentjes (blokfluit en keyboard) en gekleurde haarstukjes om in het haar te vlechten. De meisjes zijn hier gek op. De dag ervoor hadden we al het volleybalnet geplaatst op het terrein tussen boomstammetjes die uit het bos waren gehaald. Er wordt druk gebruik van gemaakt.
We kijken terug op een tijd waarin veel is bereikt maar zijn ons er ook van bewust dat er nog heel veel moet gebeuren. Om daar een beetje een beeld van te krijgen lezen jullie hieronder.
De leefsituatie van de kinderen is schrijnend. Er is een tekort aan voldoende en gevarieerd voedsel. Om goed zicht te krijgen op de minimale benodigde kosten worden nu de aankopen en prijzen genoteerd en krijgen we maandelijks daarvan bericht. Met eten alleen kom je er niet. Er zijn medicijnen nodig (1 doosje paracetamol kost hier evenveel als in Nederland). Dagelijks is er wel een koortsig kind. En als een paracetamol niet helpt is er een dokter nodig. En alles kost geld, geld, geld. Gelukkig zijn er nog geen ernstige zaken gebeurd zoals gebroken ledematen. Wel ontstoken ogen (hiervoor hadden we gelukkig medicijnen bij ons) en schurft, wat gemakkelijk te verhelpen is, maar het benodigde middel krijg je niet gratis. Er zijn lepels nodig zodat de kinderen niet meer met hun handen hoeven te eten en een eigen bordje zodat er zicht op komt wie welke hoeveelheid naar binnen krijgt. Bij het volleybalnet ophangen was er extra touw nodig en een schaar om het touw af te knippen. Gelukkig had een van ons dat meegenomen want zulke zaken zijn er niet in het weeshuis. Er zijn nu weer tandenborstels maar ook is er tandpasta nodig. Er is kookgerei nodig. De huidige potten zijn bijna niet meer te gebruiken. In de weinige lakens zitten scheuren. Als het regenseizoen eraan komt begin april dan stroomt het water naar binnen in het huis waar de jongens slapen. Het dak repareren is prioriteit nummer 2, naast het voedsel. Ook heeft geen van de kinderen regenkleding of regenlaarsjes en lopen ze met hun slippertjes door de modder naar school als het regent en komen drijfnat aan. In de seizoenen dat het wat koeler wordt zijn er geen extra lakens of dekens om warm te blijven. Van een pyjama heeft nog niemand gehoord. Er wordt geslapen in de kleding die na schooltijd wordt gedragen. Ongelooflijk dat de kinderen nog zoveel levensvreugde en blijdschap kunnen tonen. Maar ze zijn zich ook heel goed van bewust dat ze geen ouders meer hebben. Toen de kinderen ons beter leerden kennen kwamen ook de verhalen over het gemis van hen naar boven. Bij de meeste vrijwilligers is een gebrek aan scholing en het is hard nodig dat zij leren hoe zij de wezen emotioneel beter kunnen begeleiden. Dat zou al kunnen door met workshops op de compound te beginnen, wat natuurlijk niet gratis is.
We zijn heel blij dat we een competente geschoolde man hebben gevonden. Hij wil voorlopig vrijwillig de zaken die we hebben opgezet om de leefsituatie te verbeteren blijven monitoren met ons. Samuel, onze begeleider hier,hebben we geleerd hoe je dossiers aanlegt van elk kind. Hiermee wordt o.a. duidelijker wat de competenties van elk kind zijn, hoe vaak hij/zij ziek is etc.
We hebben bereikt dat in gang is gezet dat het weeshuis een erkend weeshuis wordt, dus gezien en gehoord kan worden door andere officiële instanties in Sierra Leone. Achteraf blijkt dit toch niet helemaal gratis. Welfare wil ons wel gratis helpen om aan de benodigde formulieren te komen en deze digitaal door te sturen voor ondertekening. Die formulieren komen van verschillende instanties en kosten geld. Daar valt niet onderuit te komen. Totale kosten € 300. Het 1e formulier (€ 50) is al door ons aangeschaft en Haja brengt het volgende week naar Welfare.
Om een beeld te krijgen van de kosten het volgende:
De huur van de compound kost € 360 per maand. Er wordt door de vaste donateurs € 810 per maand bijeen gebracht, wat dus inhoud dat er € 450 over blijft voor eten en overige benodigdheden zoals o.a. zeep, wasmiddel en medicijnen (van dit laatste hebben we een kleine voorraad aan kunnen leggen). We hebben de prijzen van het voedsel en de huur gecontroleerd. Er blijken zoals uit bovenstaande valt te begrijpen wat openstaande schulden te zijn, waar we een gedeelte van hebben kunnen aflossen. Volgens onze berekening zou een vast bedrag van € 1200 per maand een mooi basisbedrag zijn om de gewone kosten te dekken. De kosten om de vrijwilligers een kleine vergoeding per maand te geven en de reparatie van het dak zijn hier niet bij inbegrepen.
Lieve lezers, jullie zullen de bui waarschijnlijk al hebben zien hangen. Wie wil er donateur worden. Ongeveer 150 mensen lezen deze nieuwsbrief. € 5 per maand doneren zou al veel problemen kunnen oplossen. Elk ander bedrag is ook welkom, al is het € 2. En een eenmalig bedrag voor reparatie van het dak is ook meer dan welkom. We schrijven dit met enige schroom op en hopen dat niemand zich onder druk gezet voelt.
We hebben veel bewondering voor Haja gekregen zoals zij met eigen middelen en inzet het weeshuis al enkele jaren draaiende weet te houden en zijn ervan overtuigt geraakt dat elke gedoneerde euro gebruikt wordt om de wezen een beter bestaan te geven.
Tot slot wensen wij jullie een fijne Jaarwisseling toe en alle goeds in 2020.
Tot ziens en vele groeten aan allemaal.
Irene en Henk
St. Veilige Toekomst Weeskinderen (ANBI RSIN 8576 85 831)
Rekeningnummer: NL54 TRIO 0338 6580 76
